ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΕ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Απολαύστε το Καλοκαίρι στο Ανατολικό Πήλιο κάνοντας διακοπές με δραστηριότητες στον Ξενώνα ‘ΑΜΑΝΙΤΑ’

Ο Ξενώνας ‘ΑΜΑΝΙΤΑ’ στην Τσαγκαράδα σας προσκαλεί αυτό το Καλοκαίρι για να απολαύσετε μια πραγματική Εμπειρία Πηλίου, είτε συμμετέχοντας σε μια από τις δραστηριότητες που προτείνει, είτε οργανώνοντας τις δικές σας εναλλακτικές διακοπές.

Ο Ξενώνας ‘ΑΜΑΝΙΤΑ’ αποτελεί ιδανική βάση για καλοκαιρινές διακοπές, καθώς βρίσκεται μεταξύ βουνού και θάλασσας. Ατενίζοντας το βαθύ μπλε του Αιγαίου και τις Β. Σποράδες και σε απόσταση 5 – 15 λεπτά από τις καλύτερες παραλίες του Ανατολικού Πηλίου (Μυλοπόταμος, Φακίστρα, Νταμούχαρη, Παπά Νερό, Πλάκα, Λημνιώνας), σας δίνει τη δυνατότητα να συνδυάσετε τις χαρές της θάλασσας με την απογευματινή δροσιά του βουνού.

Με βάση την Τσαγκαράδα, που βρίσκεται στο κέντρο του Ανατολικού Πηλίου, μπορείτε να επισκεφτείτε τα κοντινά χωριά (Μούρεσι, Κισσός), αλλά και τις  παραλίες της Ζαγοράς ή του Νότιου Πηλίου.

Στον Ξενώνα ‘ΑΜΑΝΙΤΑ’ προτείνουμε ανάλογα με τη διάθεσή σας να συνδυάσετε τις καλοκαιρινές σας διακοπές με δραστηριότητες όπως :

• Συλλογή καρπών για παρασκευή γλυκού και μαρμέλαδας. Το καλοκαίρι στο Πήλιο υπάρχει μεγάλη αφθονία από ήμερα και άγρια φρούτα. Την περίοδο αυτή θα μαζέψουμε αρωματικά άγρια βατόμουρα, ιαματικό σαμπούκο και τα μικρά δαμάσκηνα μπερεκέτια για να φτιάξουμε αρωματικές μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού για το χειμώνα. Σας καλούμε να τα μαζέψουμε μαζί και να συμμετέχετε σε όλη τη διαδικασία.

• Πεζοπορία στο μονοπάτι Τσαγκαράδα – Νταμούχαρη. Το μονοπάτι περνάει μέσα από το δάσος, συναντάει εκκλησίες, βρύσες και κατεβαίνει στη θάλασσα, με το τελευταίο μέρος, το ‘καγκιόλι΄ να έχει καταπληκτική θέα σε όλη την ακτογραμμή του ανατολικού Πηλίου. Η δραστηριότητα τελειώνει με κολύμπι στην ονομαστή παραλία της Νταμούχαρης με τα λευκά βότσαλα.

 

• Μπάνιο στην παραλία της Φακίστρας. Η ‘αμόλυντη’ από αυτοκίνητα μικρή παραλία της Φακίστρας, έχει πρόσβαση από ένα στενό μονοπάτι και αποζημιώνει με τα κρυστάλλινα νερά της, όσους έχουν το θάρρος να το κατέβουν. Στα δεξιά της κολυμπώντας μπορείτε να μπείτε σε μια μικρή φυσική σπηλιά.

• Πεζοπορία Μυλοπόταμος – Λημνιώνας. Μετά το κολύμπι στην κοσμοπολίτικη παραλία του Μυλοπόταμου, που χωρίζεται στα δυο από ψηλό βράχο με φυσικό άνοιγμα – καμάρα και με μια πεζοπορία μιας ώρας μέσα από κτήματα με ελιές και συκιές φτάνουμε έως την παραλία του Λημνιώνα με την άγρια ομορφιά και το μικρό ταβερνάκι. Η παραλία έχει πρόσβαση και με αυτοκίνητο

Το βραδάκι στη μεγάλη αυλή του Ξενώνα μπορείτε να απολαύσετε τη βραδινή δροσιά με τσιπουράκι και θέα τα φώτα της Σκοπέλου.

ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

Ο Ιούνιος είναι απρόβλεπτος μήνας. Μεσολαβεί ανάμεσα στην άνοιξη με τις δροσιές και τα λουλούδια και το Καλοκαίρι με τις ζέστες και τα μπάνια στη θάλασσα. Είναι ένας μήνας με μέτρια κίνηση τουριστική, κυρίως ζευγάρια ή καλεσμένη σε γάμους ή βαπτίσεις.

Ήλθε όμως ο φετινός Ιούνιος να αλλάξει όλη την εικόνα. Πρώτα οι βροχές της τελευταίας εβδομάδας του Μαΐου και της πρώτης του Ιουνίου, άλλαξαν τα πάντα. Το βουνό ποτίστηκε, τα χορτάρια θέριεψαν και κάτω από το χώμα η γη άρχισε να εγκυμονεί τα δώρα του βουνού. Μανιτάρια σε διάφορα μεγέθη, σχήματα και χρώματα εμφανίστηκαν.

 Στον ξενώνα ΑΜΑΝΙΤΑ, ως γνωστόν, έχουμε πάθος με τα μανιτάρια. Μετράγαμε τις ημέρες μετά την πρώτη βροχή (θέλουν τουλάχιστον 12 ημέρες), παρακολουθούσαμε τον καιρό (δεν πρέπει να κάνει απότομες ζέστες). Όλα ευνοϊκά, όλα τέλεια.

Την Παρασκευή έγινε η πρώτη εξόρμηση στο δάσος γύρω από τον ξενώνα. Το καλαθάκι γέμισε. Η συγκομιδή 5-6 ρούσουλες και ένα καλογεράκι. Χώρια τα παλαβομανίταρα, που βρήκαμε και φωτογραφήσαμε. Το βράδυ έγινε η πρώτη τηγανιά της χρονιάς. Σε οικογενειακό περιβάλλον.

Όμως ο ξενώνας γεμάτος. Οι φιλοξενούμενοι περίμεναν μανιτάρια για την ομελέτα του πρωινού. Αφού λοιπόν κάναμε το μπανάκι μας στο Μυλοπόταμο και φάγαμε τη δεύτερη τηγανιά με τις πράσινες ρούσουλες, ξεκινήσαμε για το βουνό. Σε μια διαδρομή 5 χιλιομέτρων ως την κορυφή του Άθωνα, ψάξαμε ανάμεσα σε καστανιές και οξιές.

Το πρώτο κομμάτι της αναζήτησης ήταν τύπου σαφάρι. Οδηγώντας αργά, κυτούσαμε στις ‘όχθες’ του χωματόδρομου. Η ανταμοιβή μας, αρκετές κανθαρέλες, μικρούλες σε μέγεθος, που εγκαινίασαν τον πάτο του καλαθιού. Όταν φτάσαμε στην κορυφή το κυνήγι άλλαξε μορφή. Έγινε κυνήγι θησαυρού. Φορέσαμε μπότες (αυτή την εποχή υπάρχουν και φιδάκια) και με το μπαστούνι μας στο χέρι χωθήκαμε στο δάσος. Η συγκομιδή καλή για την εποχή. Κανθαρέλες, ρούσουλες και 3 καλογεράκια (δυο από τα οποία βασιλικά). Γέμισε το καλάθι.
 

Επιστροφή για τον ξενώνα. Διαλογή μανιταριών. Οι κανθαρέλες για την ομελέτα του πρωινού (υπέροχες σε χρώμα και άρωμα), τα υπόλοιπα για ιδιωτική απόλαυση.

Από την Κυριακή οι ζέστες άρχισαν, η μανιταροεποχή τέλος, ο Ιούνιος επανέρχεται στα καθιερωμένα. Αχ! πότε θα έλθει το Φθινόπωρο να κυνηγάμε τα μανιταράκια κάθε μέρα!

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΑΤΟΜΟΥΡΑ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ

Τα πρώτα βατόμουρα που μαζεύουμε προέρχονται από τη βατομουρία που βρίσκεται στο φράχτη του Ξενώνα. Είναι μια ρίζα ήμερης βατομουριάς, που ποτίζεται και για αυτό έχει μεγάλη δύναμη. Έχει απλωθεί κατά μήκος του φράχτη και κάθε χρόνο μας δίνει χοντρά και ζουμερά βατόμουρα, ιδανικά για γλυκό. Τα βατόμουρα αυτά ωριμάζουν από το τέλος Ιουνίου έως το τέλος Ιουλίου, τότε που αρχίζει η συλλογή και των άγριων βατόμουρων.

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΡΤΑΝΣΙΕΣ

Το Πήλιο φημίζεται για τις ορτανσίες του, που είναι εντυπωσιακές σε μέγεθος, αλλά και σε χρώμα. Αχ! αυτά τα χρώματα, ειδικά το μπλε του κοβαλτίου, δεν υπάρχουν πουθενά αλλού, σε κανένα άλλο μέρος. Οι γεωπόνοι που ρώτησα πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται στα μέταλα που υπάρχουν στο έδαφος, γιαυτό και αν τις πάρεις και τις φυτέψεις εκτός Πηλίου, σιγά - σιγά το χρώμα τους αλλάζει.

Δεν θα μπορούσαν λοιπόν, οι ορτανσίες να μην κυριαρχούν στην αυλή του Ξενώνα ΑΜΑΝΙΤΑ. Γιαυτό πήγαμε στο φίλο μας το Γιάννη Βόντζο, εξαιρετικό φυτωριούχο στο Μούρεσι και διαλέξαμε πάνω από 10 ορτανσίες με υπέροχα χρώματα. Τις φυτέψαμε σαν μπορντούρα στην άκρη της αυλής μπροστά από τα ξύλινα κάγγελα να κυτάζουν το αιγαίο. Βέβαια το χώμα κάτω από την επιφάνεια, δεν ήταν και ότι καλύτερο. Μπαζόχωμα με μια επικάλυψη από καλό (;) χωματάκι με αρκετές πετρούλες. Την πρώτη χρονιά οι ορτανσίες μου, απλά επιβίωσαν. Τη δεύτερη πήγαν καλύτερα. Πρόπερσυ τους έκανα ένα 'αυστηρό' κλάδεμα και τις καθήλωσα. Αλλά φέτος, όχι να το παινευτώ, αλλά τα έκανα όλα τέλεια!!! Το κλάδεμα του χειμώνα; όπως έπρεπε. Νεράκι την άνοιξη; αρκετό (φρόντισε για αυτό και η φύση με τις βροχές). Τις έβλεπα λοιπόν να φουντώνουν και περίμενα να ανθίσουν.
Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος φάνηκαν τα λουλούδια τους. Αλλά τι έκπληξη!! Όλα λευκά. Τρελάθηκα!!! Είναι δυνατόν!!! Τι έγινε;;;

Ευτυχώς αυτό το Σαββατοκύριακο βρήκα τις ορτανσίες με τα λουλούδια τους πλήρως ανεπτυγμένα, με πλούσια υπέροχα χρώματα και ησύχασα.

Φαίνεται ότι σαν γιαλαντζί κηπουρός που είμαι δεν είχα προσέξει ότι τα λουλούδια της ορτασνίας ξεκινούν λευκά και μετά παίρνουν το χρώμα τους.
Θαυμάστε ομορφιά!